Temat pałek perkusyjnych jest bardzo rozległy. Pierwsza klasyfikacja dotyczy surowca z jakiego zostały zrobione. Drewnem najczęściej stosowanym jest hikora, ale używa się również klonu, brzozy, dębu czy grabu.
Pałeczki ponadto mogą być lakierowane (zarówno bezbarwnie jak i kolorowo), ale w skutek tego mogą bardziej ślizgać się w dłoniach. Warto nadmienić, że w kręgu perkusistów rockowo-metalowych popularne są innowacyjne pałeczki Ahead – w tym przypadku surowcem nie jest drewno, a tworzywo sztuczne. Pałki składają się z trzech elementów (rdzenia, nakładki i końcówki), z czego jedynie aluminiowy rdzeń nie jest wymienny.
W zależności od wykonywanego gatunku muzycznego istotna jest grubość pałeczek. Im są grubsze, tym trwalsze, więc naturalną koleją rzeczy pałki o większej średnicy najczęściej używane są do grania metalu czy rocka, z kolei cieńsze, o mniejszych główkach, stosowane są przez perkusistów np. jazzowych. Z reguły na pałeczkach znajduje się jednocyfrowe oznaczenie i dana litera, np. 5B czy 7A. Im numer jest wyższy, tym cieńsza jest pałeczka. Litera oznacza typ główki pałki, przy czym nie istnieje uniwersalna rozmiarówka pałeczek – u każdej firmy dany numer oznacza nieco inną grubość. Polskie firmy typu Mat Max czy Gładek zamieszczają z kolei oznaczenie w milimetrach, np. 140C. W zależności od kształtu główki uzyskujemy nieco odmienne brzmienie bębnów. Końcówki o łezkowatym kształcie (tear drop) nadają cięższe brzmienie talerzom, z kolei użycie pałek o małych i okrągłych główkach wyostrza i wydobywa z bębnów więcej góry. Duże i okrągłe główki nadają tłuste i ciężkie brzmienie na naciągach. Najbardziej zbalansowany efekt uzyskujemy używając baryłkowatych główek (barrel tip). Nylonowe końcówki są z kolei najbardziej wytrzymałe, nie strzępią się, a brzmienie jest w tym przypadku skupione i ostre.
Ciekawym rozwiązaniem jest stosowanie gumowych główek w przypadku pałek przeznaczonych do ćwiczeń. Są one znacznie cichsze i dzięki gumowemu zakończeniu nie wymagają posiadania pada.
Poza tradycyjnymi pałkami perkusiści sięgają po warianty z filcowymi główkami, miotełki czy rózgi. Stosowanie na zestawie pałek z zakończeniem filcowym zostało zapożyczone z gry na kotłach tradycyjnych. Dzięki owemu materiałowi atak zostaje zredukowany, a membrana rezonuje dłużej, niż w przypadku tradycyjnych główek. Pałki te służą też do efektownego, płynnego narastania talerzy. Rózgi (Hot Rods) przeznaczone są do grania delikatniejszego – atak jest zdecydowanie mniej skupiony, niż w przypadku standardowych pałek, a bębny zyskują brzmienie bardziej zbliżone do bongosów. Miotełki, w zależności od grubości pręcików mogą nadawać delikatniejsze, bądź ostrzejsze brzmienie bębnów i blach. Pręciki mogą być wykonane z metalu, bądź nylonu, przy czym wariant drugi jest bezpieczniejszy dla naciągów.
Klasyczne instrumenty perkusyjne, takie jak marimba, ksylofon czy wspomniane kotły wymagają użycia odmiennych pałek. Posiadają one znacznie cieńszy trzon wykonany przeważnie z tworzywa sztucznego lub brzozy, a główka jest najczęściej gumowa. W przypadku marimby i ksylofonu, gdzie sztabki wykonane są z tworzywa sztucznego, bądź tradycyjnie z drewna palisandrowego stosuje się pałeczki o twardych główkach, z kolei na metalowych sztabkach wibrafonu zagramy raczej miękkimi.
Mnogość rodzajów pałek perkusyjnych może być nieco przytłaczająca, dlatego ważne jest, by wypróbować ich możliwie jak najwięcej. Należy dobrać te, które są najbardziej dopasowane do stylu, w którym się poruszamy oraz takie, które są dla nas po prostu najwygodniejsze. Warto również zastanowić się nad okazjonalnym wykorzystaniem pałek efektowych (filcowych lub rózg), które na pewno wzbogacą brzmienie naszego zestawu.
Dagmara Naczk